Once upon a time... 

Graag wil ik een wielertoerist voorstellen
Die wekelijks ons land doorkruist.
Zwijgzaam lacht hij vaak in zijn  vuist
Bij de klim van scherpe brabantse stellen.
 

Maar zit ik in de knoei
Blijft hij mijn reddingsboei.
Is dat geen pracht van een lot ?
 

Nooit verlaat hij een wijk
Zonder de enigste uitkijk
Naar een toren, een molen of een slot.
 

Ten slotte steekt hij overal een handje toe
Maar steeds is hij thuis voor de taptoe.
Nou, Beste Frans, is die korte verbeelding
Niet korrekt voor een snelle kenschetsing ?

Januari 1986

bruffaertsjo@skynet.be